Historia polskiego malarstwa nie odbiega swoim przebiegiem od innych krajów Europy Zachodniej i Środkowej. Najpierw rozwijało się malarstwo religijne, a następnie dołączyła do niego sztuka świecka. Ogromnie znaczenie miał mecenat dworu królewskiego rozpoczęty przez ostatnich Jagiellonów. Artyści rozpoczęli tworzyć portrety królów, dzieła historyczne i batalistyczne. Powiązanie dworu ze sztuką gwarantowało nie tylko finansowanie ale możliwość wymiany kulturalnej. Do polskich stolic docierali twórcy włoscy, francuscy czy holenderscy, którzy przez stulecia inspirowali rodzimych twórców. Okres końca monarchii a następnie rozbiorów był złotym wiekiem polskiego malarstwa. Nagrody otrzymywane na wystawach malarstwa w XIX wieku przez polskich malarzy często podtrzymywały świadomość narodową zagranicą. Dorobek naszych twórców był ogromny, niestety działania wojenne znacznie uszczupliły rodzime kolekcje. Odzyskanie ich będzie trwało zapewne całe dziesięciolecia.